ایوانی از آینه

ای دل غم این جهان فرسوده مخور   بیهوده نه ای ، غمان بیهوده مخورپیوند عمر بسته به مویی است هوش دار     غم خوار خویش باش ، غم روزگار چیست؟کسی که دل به غم روزگار کرد گرو   گرفت جام جم و کاسه ی گدایی کرد  گویند بهشت و حور عین خواهد بود  آن جا می و شیر و انگبین خواهد بودگر ما می و معشوق گزیدیم چه باک   چون عاقبت کار چنین خواهد بودبشکن دل بی نوای ما را ای عشق   این ساز شکسته اش خوش آهنگ تر است  (سید حسن حسینی)  ایوانی از آینه...ادامه مطلب

در متون ادبی و فرهنگ گذشته ما پرگویی، زایل کننده عقل و سکوت به موقع، سبب آرامش روان و پرورش فکر معرفی شده است. پرحرفی، نشانه کم خردی فرد است و گاهی خود شخص نیز از بیان نابجا و بیش از حد در گفتار خود به رنج و پشیمانی می افتد.صائب تبریزی، بارها در دیوان خود، خموشی و کم گویی را ستوده است. از نظر صائب، اگر شخصی بخواهد بزرگی عقل خویش را در جمعی حفظ کند، سخن را کم کند تا به وسیله این موازنه، از صفت کم خردی در امان بماند:شکوه عقل را بسیاری گفتار کم سازد دو لب را در نظرها خامشی تیغ دودم سازد به عقیده این شاعر بزرگ، خاموشی، بهترین پاسخ ابلهان و هرزه گویان است، چنان ایوانی از آینه...ادامه مطلب